It's raining man... Halleluja!

Mambo…

Hier volgt dan het vervolg van het vorige verslag.

VRIJDAG 7 APRIL 2006
Vrijdagavond toen we van het internetcafe kwamen, stond Seki ons op te wachten om samen iets te gaan drinken. Nu zou Annelies eens het uitgaansleven van Tanzania leren kennen…
We gingen naar een bar Hill Tech. De DJ speelde er melige en romantische muziek. Seki trakteerde ons op een drankje en umbuzi (geroosterd geitenvlees). Weer een nieuwe ontdekking voor de vleeseter in Annelies. Als je hier iets gaat drinken, dan verwachten ze dat je alcochol drinkt. Aangezien Annelies dus niet direct zo’n bierliefhebber is (en de wijn te duur was) bestelde ze een soda (cola). Voor Seki was dit heel raar, hier staat plezier maken in een bar gelijk aan alcochol drinken. Ze zat er dus eventjes mee in dat ik me niet zou amuseren. Wat natuurlijk niet waar was.
Na wat babbelen en enkele biertjes later voor Seki en voor ons enkele appel-achtige drankjes later, vond Seki het tijd om eindelijk eens een pasje op de dansvloer te wagen.
Eerst kwam Sofie aan de beurt en daarna mocht Annelies het ook eens proberen. Niet zo gemakkeljik hoor. Ze dansen hier naar ons gevoel heel erg traag en dat is dus niet zo makkelijk. Seki vond het dus behoorlijk grappig, maar was toch blij met de pogingen die we ondernamen.
Thuisgekomen zaten we nog eventjes aan tafel met Seki en Mama om nog wat gezellig te keuvelen terwijl zij rijst aten.
Daarna maakten we onze rugzak klaar om naar Arusha te vertrekken. Door de regen van de voorbije dagen waren onze kleren nog steeds niet droog. Mama stelde voor om de was binnen te halen en die aan de houten stoelen te hangen. Maar Sofie haar onderbroeken en t-shirts kregen een voorkeursbehandeling. Zij mochten in de Afrikaanse droogkast (lees: achter de koelkast)
Bij het bijeenzoeken van al de baggage viel de elektriciteit uit. Opnieuw bij kaarslicht dan maar. Gelukkig duurde het niet zo lang.

ZATERDAG 8 APRIL 2006
Oorspronkelijk hadden we het idée om op te staan om 5uur. Zo zouden we ons aan het avontuur wagen om de bus naar Arusha te nemen (we hadden geen bus gereserveerd). Maar… dit liep eventjes anders… Want daar waren de honden van de Mkwawa’s. Die vonden het superfijn om vlak onder ons raam een serenade te komen geven en dan nog heel luid en onophoudelijk te blaffen. (Geef ons toch maar een serenade van Romeo hoor)
Een uur later dan voorzien rolden we dan toch ons bed uit. Eerst Sofie (aangezien zij het eerst ligt) en enkele seconden later ook Annelies (ze ligt aan het raam).
Na het ontbijt en de laatstekleren verzamelen vertrokkern we richting dala dala-place. We namen er een dala dala naar Ubungo. Het was wel wat krapjes tijdens deze rit, aangezien we nog voorzien waren van een kanjer van een trekrugzak en een gewone rugzak. Annelies kon ochamperkes nog over haar rugzak kijken. Niet voor niets wordt zij hier de ‘little sister’ genoemd zeker?
In Ubungo vonden we redelijk vlot de bushalte en konden we met hulp van een vriendelijke man een busticket en 2 heel goede plaatsen in de bus bemachtigen.
Om 10u vertrok de bus eindelijk (Afrikaanse tijd he). Zo’n goeie 700 km later kwamen we rond 19u aan in Arusha. Stel je voor dat je in Belgie voor een weekendje uit zo ver reist…
De man op de bus maakte zich zorgen over deze 2 vrouwelijke muzungu’s die geen slaapplaats hadden. Maar geen nood er was nog plaats in de herberg…
De man zei ons dat we op de bus mesten blijven zitten, tot hij alles geregeld had. Na een kleine 5 minuten mochtyen we eindelijk uitstapppen. Onmiddellijk werden we van alle kanten door de flycatchers overstelpt. Blijkbaar waren er hier heel wat herbergen en safari’s die ons gezelschap wel leuk zouden vinden.
De man deed uitstekend goed zijn best om ons veilig door de massa te loodsen. Het leek net op een escorte van enkele heel bekende gasten.
We kregen een taxi naar motel Giraffe, dit was geen luxe want het GOOT.
Onze kamer is echt prima, hij WAS heel proper (ondertussen is daar niets meer van te zien) en we hadden tv en een warme douche (lange wachttijden niet bijgerekend).
DE volgende flycatcher stond al in onze kamer. Hij kon ons een prachtige safari aanbieden in Ngorogoro. Ook de prijs was volgens hem prachtig… Dat dachten wij ook, dus bedankten we vriendelijk.
We betaalden de veel te hoge taxiprijs (weten we nu dus wel) en jaagden de twee onze kamer uit. Bij het buitenkomen om een hapje te gaan eten, hoorden we in de verte “She’s still here” Lap, daar ging onze onbekendheid weer. Muzungu zijn in negerland is ook niet alles… Leve de anonimiteit!
Die gast vond het dus nodig om ons nog mee te nemen naar African Queen, dat was nu nog vriendelijk. Het bleek alleen erg irritant dat hij nog bij ons aan tafel kwam zitten ook. Vooral het doorleuteren over de prachtige safari’s stak ons al gauw tegen. Daarop kwam de vraag van hem: “Am I boring?” Subtiel zwegen we, dus droop hij af. Danku voor de rust…
Maar… er was wel nog een vriend van hem, die zo graag goeidag kwam zegen tegen ons. Hmm…
Annelies werd weeral eens de kleine en jonge sister genoemd en voor Sofie bracht hij een dronkemansballade “You are my African Queen, girl of my dreams…” En nee, zijn naam was niet Bongo… Geen nood, hij had al een girlfriend… Maar nog eentje erbij? Valt nog over te denken he.

Na het eten van rijst met groenten (meer hadden ze niet meer, alles was op) gingen we terug naar de kamer. We keken er nog naar een film, of Sofie toch, want Annelies viel weeral in slaap… Nu niet langer in een 1 persoonsbed, maar in een 2 persoonsbed. Lekker veel plaats dus.

ZONDAG 9 APRIL 2006

Na het ontbijt (brood van 2 dagen oud, leve het croque-monsieur-brood, craqotten en lekkere Zuid-Afrikaanse krispollekes, smeltkaas, babygel en juice) trokken we de stad in. Het had de hele nacht gegoten, dus de straten waren lekker modderig. Het schijnt dat een modderbadje best gezond is.
Na amper 5’ wandelen kreeg ons haar ook een beauty-kuur. Van regenwater gaat je haar glanzen, na al die buien zien we al resultaat…
We hebben de stad verkend, of een poging tot, want de zogenaamde flycatchers deden heel goed hun werk. Sofie heeft zich ettelijke keren boos gemaakt (al dan niet in het Swahili)
We brachten een bezoekje aan de felgekleurde markt echt een aanrader! Het ene kraampje staat er naast het andere en dus ook de ene koopwaar naast de andere. Het gaat van fruit, groenten, kruiden, plastic tobben, schoenen, … tot kippen in veel te kleine hokjes… Ophokplicht misschien????

Nadat Annelies proefde van chapati’s (een sort zoute pannenkoek, best wel lekker) wilden we een poging ondernemen om Sofie haar Tanzaniaanse zus op te zoeken. BJ zit hier op internaat en Sofie had ze heel graag nog een verrassingsbezoekje gebracht vooraleer ze terug naar Belgie vertrekt.
We namen eerst de dala dala naar USA river. Onderweg kregen we heel wat mooie beelden te zien. Echt heel boeiend en interessant.
In USA River spraken we een taxi-chauffeur aan om ons naar de school Mikuduma te brengen. Dat ging vrij vlot, aangezien het niet zo ver was. Sofie wist gelukkig ook de vraagprijs voor deze taxi (Mama had dat verteld), anders zouden we weer te veel betaald hebben.
Daar aangkomen mochten we eerst niet onmiddellijk binnen, maar de taxi-chauffeur wou wel een vriendelijk woordje doen. Uiteindelijk ging het vrij vlot en kregen we de toestemming om de directeur te ontmoeten. DE taxichauffeur was nog steeds mee.
De directeur was heel vriendelijk en na de uitleg van ons bezoekje liet hij onmiddellijk enkele meisje zoeken naar Bertha Mkwawa. Na een groot kwartier en heel wat babbelen met de directeur (hij had ons daar graag op stage gehad en wou wat raad over een jongen die leerstoornissen heeft) kwam BJ aan.
Ze leek wat verlegen maar was heel blij en toch wel verrast om Sofie te zien. Missie geslaagd…
Sofie en BJ keuvelden gezellig verder en Sofie bracht haar op de hoogte van de laatste nieuwe perikelen uit The Promise en Secreto (heel bekende soaps hier, maar Annelies viel altijd al in slaap, vanavond nog een poging tot…)
In school vindt BJ het heel strict, ze openen zelfs de brieven die ze krijgt. Zo heeft ze de vorige brief van Sofie niet ontvangen, want hij werd achtergehouden. Eigenlijk wel heel strikt hoor. Maar de leerkrachten zijn heel goed in hun vak.

‘s Avonds gingen we in Arusha hamburger met frieten eten. Wat we in Belgie nooit doen, doen we dus hier wel. JE moet daarvoor in Afrika zij. Maar het heeft ons wel gsmaakt.

MAANDAG 10 APRIL 2006

Vanmorgen opgestaan met GIETENDE regen. Ook de hele nacht heeft het gegoten. Niet normal…
Regenseizoen zeker???
Uiteindelijk hebben we gisterenavond toegegeven aan de safari-gast. We boekten een walking safari naar de koffieplantages en Lake Dulutti.
We kregen een gids mee: Jacko. Een heel rustige, maar wel geode gids. Hij had voor een enorm lunchpakket gezorgd.
Niettegenstaande dit geen safari in een bekend park was, zagen we toch 2 apen (nee, dat waren wij niet niet en de gids ook niet) en liepen we rond in de jungle (of zoiets)
Het was echt wel de moeite hoor. De stevige wandeling en de safari konden ons bekoren.
Tegen 15 uur waren we terug in ons motel. We kregen nog een blad me eom onze commentaren op te schrijven. Nadat we dit dropten gingen we naar de stad.
We trokken er opnieuw naar de markt. We hadden er zo graag foto’s van gehad om thuis te tonen, maar vonden dat zo voyeuristisch… Dus deden we dat niet. We hadden een ander goed idée. Annelies stak haar camera in haar tas met de lens naar buiten en zo konden we een kortfilmpje meken van de markt van Arusha. Lekker illegal doen dus (Sofie kent dat al een beetje)
Daarna trokken we naar het internetcafe.En voila hier zitten we dan.
Straks worden we weer verwend met een heerlijke beauty-kuur van regenwater. Wat zullen we er toch mooi uit zien he. Een heerlijk land!!!

IT’S RAINING MAN! HALLELUJA…