De histoires van deze 2 muzungus

Toen Annelies eindelijk door die duane raakte om haar visum te bemachtigen (30 dagen...) stond Sofie al meer dan een uur te blinken, onder het motto geduld is een schone zaak werd het door deze laatste toch wel volgehouden.

Samen namen we dan de dala dala naar Ukonga en wandelden we 15' gepakt en gezakt naar het huis van mama Mkwawa.
Daar werden we, zoals verwacht, heel hartelijk onthaald door de huisgenoten. Zeker Junior was in zijn nopjes met deze 2 muzungus...
Na het uitladen van de bagage, het proppen in de kast en het verkleden van de toegekomen witte, vaarden we de tocht naar Dar-centrum aan. Terug met de dala dala, samen met Junior wisselden we geld, aten we een ijsje en gingen we op zoek naar de andere blanken uit Mafinga.
Samen met hen bezochten we het Nationaal museum, waar we veel interessante dingen zagen (de eerste voetstappen en co), onze geschiedenis, maar natuurlijk ook de Tanzaniaanse geschiedenis werden er voorgesteld.

Maandag stonden we om 7u op, want onze pedagogische plicht riep. We hebben geholpen op de eerste schooldag van een nieuw schooltje, opgericht door de vrouwengroep van mama Mkwawa. Er waren al 7 kleutertjes (dinsd 11) we leerden hen tellen tot 5, in het Engels, wat geen makkelijke klus was. Ons Swahili en hun Engels stonden ongeveer gelijk... misschien Sofie haar Swahili nog ietske meer en dat zegt al veel.
Om 11u sluit de school (hier zo voor alle kleuterscholen) en keerden we terug naar huis.
Na de lunch (ugali...) namen we terug de dala dala richting Dar. De immigratieplicht riep ons. We kwamen daar aan om 15u, om 15.15u werden we eindelijk geholpen en beweerden ze dat ze al gesloten waren. (officieel om 15.30...) Sofie was er ook te vroeg volgens hem, ze mocht er maar vanaf de 5de om, precies of het lag nog niet klaar...
Daarna trokken we richting Aga Khan ziekenhuis, Seki werd vandaag geopereerd aan haar gal-stenen. Daar aangekomen kwamen we tot de conclusie dat ze al ontslaan was uit het ziekenhuis...
Direct naar huis dus, want Annelies en Kim van Mafinga kwamen 'wat' gerief droppen in Sofie's kamer. Toch heeft ze 2 voordelen; ze kan niet meer door haar bed zakken en ze heeft een mooi stoffen olifantje erbij...
Samen zijn we dan chipsie na miskaki gaan eten.

Dinsdagmorgen vertrokken we eerst samen met mama naar de Shamba, waar we bekeken wat de mensen van Pond Spring (en dus ook SOfie) allemaal hebben uitgestoken daar. Het stond al veel hoger, de mais had, dankzij de mest en regen, een goeie scheut gekregen. Ook de Casava en de bonen zien er gezond en groen uit. Na een korte rondleiding vertrokken we terug naar Ukonga.
Wij verzamelden na de lunch ons gerief en namen de dala dala naar Mwenge alwaar we de dala dala naar Bagamoyo namen.

In Bagamoyo ging het rechtstreeks naar het internetcafe, maar na nog geen halfuur viel de electriciteit uit, dus geen tijd voor een kort verslag. Daarna wandelden we verder naar Bagamoyo beach resort, waar we hoopten op het strand in dezelfde hutjes te kunnen slapen zoals met TIne en Henny. Maar er hangt regen in de lucht en volgens de receptioniste is het hutje niet echt waterdicht te noemen... toch maar een kamer dan maar.
Na een lekker maal (lam of spaghetti) trokken we kamer-waarts en tetterden we traditiegetrouw tot een gat (gaatje) in de nacht.

Woensdag stond de beach op het programma, maar aangezien we beiden geen echte zonnekloppers zijn en het zeewater uitzonderijk laag was (juist boven de knieen, vele meters in de zee al) hebben we het hoogstends een uur uitgehouden.
DOnderwolken kwamen opzetten en net op tijd waren we onder een afdak.
Na de bui wandelden we richting museum en de tower of Livingstone. Het museum was interessant, in de tower of Livingstone heeft hij de nacht doorgebracht, dood weliswaar. Interessant om te zien.
Na dit tussenstopje brachten we een bezoekje aan het Duits kerkhof, the college of art en een bar, waar we chipsie mayai aten.
Na de late lunch ging het richting dala dala waar we dezen richting Dar namen.
In Mwenge aangekomen was het een RAMP om ook helemaal thuis te raken. Na veel heen en weer geloop namen we uiteindelijk de bus richting Kariakoo, daar namen we hem naar Vyngunguti en tenslotte vonden we de aatste bus die ons dropte waar we moesten zijn; Banana.
Na meer dan 3u onderweg van Mwenge naar huis kwamen we eindelijk aan. (normaal is het mr 1uurtje)

Donderdag besloten we om 's avonds "Belgisch" te koken. Macaroni met kaas en hesp, chocomousse en cake stonden op het menu. (vooral HEEL Belgisch...)
Aangezien we zaterdag naar Arusha vertrekken, is het nodig om de was te doen. Traditiegetrouw begon het natuurlijk te regenen toen we net al onze kleren op de wasdraad hadden gedrapeerd.
Door de GIETENDE regen naar de dala dala plaats gewandeld. Doorweekt kwamen we aan.

Terug naar Dar dus... terug naar Sofie's vriendjes in het immigratiekantoor. Daar aangekomen werden we direct geholpen (wow) maar heeft hij wel zeker 15' met Sofie's papierke rondgelopen... en daarna moesten we nog een beetje wachten... (subire kidogo)Sofie kroop in een Spaanse colere en klampte een andere officer aan. Hij nam het briefje aan en liep er ook weer mee weg. Dienen anderen pipo kwam plotseling direct met Sofie haar dossier aangelopen. Hij was verbaasd dat we al iemand anders aangesproken hadden.
Na wat heen en weer gebabbel gaf hij te kennen dat we 120dollar moesten betalen. Sofie in een tweede Spaanse colere. Op de ambassade hadden ze Sofie verteld dat het gratis was, hier was het alles behalve gratis. We dachten dat het smeergeld was en weigerden (natuurlijk) te betalen. Na heel wat te discussieren met 3 mannen, kregen we een officieel blad in onze handen, waaruit bleek dat het wel de normale gang van zaken is.
Dit weekend is het een verlengd weekend, dus pas vanaf dinsdag kunnen we gaan om te betalen.
Een missionaris verwittigde ons dat we best niet teveel van onze oren maken, want ze kunnen beslissen om Sofie in 24u uit het land te zetten... wat ons niet zo aangenaam lijkt...
Om de frustraties te verteren trakteerden we ons zelf op een belegd broodje van de Subway. Ondertussen trachtten we wat te drogen, maar aangezien het maar bleef regenen was dit een utopie.
Naar de Shoprite en daar heel wat inkopen gedaan voor onze menu (verandering van macaroni en kaassaus en hesp naar kaassaus en zwan-worst, bij gebrek aan hesp).
Met onze zakken vol wilden we een dala dala nemen, wat ook weer niet zo simpel was. De meeste dala dalas zaten vol of gingen een andere richting uit. In plaats van te wachten op de volgende, wandelden we verder naar de volgende halte.
Thuis aangekomen was er geen electriciteit, dus startten we alvast te koken bij kaarslicht en op een houtskoolvuurtje. Weer een ervaring rijker...

De meeste vonden onze brouwerijen heel lekker.

Vandaag op het gemak wakker geworden door... de gietende regen. Onze kleren worden dus al 2 dagen lang gespoeld. De Voorzienigheid is groot...
Op het gemak dagboek ingevuld, filmpke bekeken, gegeten (rest van gisteren) en naar hier gewandeld.
Straks gaan we iets drinken met Sofie's zus Seki.

Morgen vertrekken we naar Arusha, om er dan eindelijk de Kilimanjaro te zien.

Voor Annelies vertrekt, proberen we er nog een verslagje van Arusha op te zetten.
Heel veel groetjes van ons allebei...