Hier spreekt de journaliste ter plaatse terug

Het regenseizoen is begonnen, we krijgen dus regelmatig een frisse portie hemels water op ons hoofd. Onlangs toen ik in posta (=hartje Dar) was, draaiden ze de kraan zelfs helemaal open van de hemelsluizen. In niet langer dan 10’ was de hele posta-buurt omgetoverd in een zwemparadijs. Ik was op weg naar het ziekenhuis en moest er wel door. (had eerst geschuild, maar wie weet hoe lang die bui nog ging duren natuurlijk…) Na 10 stappen was ik doorweekt van de gietende regen en stond ik tot mijn knieen in het water. De straten waren ondergelopen.
Alle mensen schuilden onder de grappigste dingen, maar ik liep er vrolijk door, het was super grappig, velen wezen me de weg waar het minder diep was of nodigden me ook uit om te komen schuilen… na veel geploeter ben ik aan de dala dala plaats geraakt, waar ik gelukkig (alhoewel ik toch al doorweekt was) redelijk vlug in de dala dala richting Masaki kon kruipen.

In het ziekenhuis was ik al geweest, om 8.30, maar de dokter was net een operatie begonnen en kon die niet verlaten. Dan maar wachten tot 14u… Mijn wonde is goed aan het genezen, al zal het wel een deftig litteken zijn. Maar 31/3 heb ik terug een afspraak en zullen ze kijken wat ze aan mijn litteken kunnen doen.

Mijn visum is nog lang niet in orde. Mama wil alles volgens de boekjes doen, nergens liegen, nergens iets schrijven dat niet voor de 100% klopt. Ze wil niet in de problemen komen met de regering.
Zo wil ze 1 (en het laatste) vd 7 papieren niet schrijven. Dat is het contract tss de school en ik. Zucht. Omdat ik geen papieren heb die bewijzen dat ik echt vrijwilliger ben (uit Belgie dus he, mr waar zou ik dat moeten halen? Officieel studeer ik romaanse…) en omdat we in september de regering niet hebben ingelicht van mijn komst. Nogal frustrerend, precies of ze gaan dat controleren. Maar goed. Ik ben daar nu al bijna de hele week rond ah discussieren met haar… en ben het meer dan beu, ze is heel meegaande en helpt me veel, alst maar volgens de regels loopt…
Haar oplossing?? Vroeger vertrekken naar Belgie… mreuch, allooo… dat is zelfs geen optie, hoe komt ze erbij! Annelies komt over 2 weken, mijn ticket is gereserveerd en ik wil gewoon niet…

De oplossing nu is om naar Malawi te gaan, de grens oversteken, een stempel krijgen dat ik uit het land ga en dan terug een stempel krijgen, goed voor 3 maand toerisme. Ik zou dit samen met Lore doen. Hopelijk hebben we geen problemen, want we zijn al alle 2 illegaal int land. Lore al paar maand, ik sinds 12/3. We zien wel.

Zaterdag is het hier parentsday. De ouders komen naar school om dingen te bespreken. Wat het precies zal inhouden, weet ik niet precies. Dat zal ik dan wel zien.
Plannen is niet echt mogelijk hier. Je weet de dingen altijd heel laat. Ik weet sinds vandaag (vrijdag) dat we morgen ook in school worden verwacht… ik had gepland om mijn kleren te wassen dan (heel dringend nodig…) want door de regen heb ik dat nog niet eerder kunnen doen… en ik heb de indruk dat het alleen maar in de namiddag begint te regenen…

Deze week heb ik een nieuw systeem van belonen geintroduceerd in het tweede leerjaar (die klas heeft een aandachts-probleem, als leerkracht kan je daar staan zonder gezien te worden, plots ben je lucht… behoorlijk frustrerend) ik heb het beloningsysteem gebruikt waarbij de leerlingen 10 tekeningen hebben. (dank je stempel-stiften!) Doen ze iets goed, krijgen ze er een tekening bij, doen ze iets mis, verliezen ze een tekening. Hebben ze 15 tekeningen na een week, krijgen ze iets kleins, snoepje of zo.
Fantastisch, maar dat werkt dus echt, had ik niet gedacht eigenlijk. Ik had al veel langer aan dit systeem gedacht, maar vreesde dat het niet ging lukken door het cultuurverschil hier. Maar Lore, Angelique en Lieselotte van Iringa gebruiken het ook en daar werkt het, dus waarom niet in Pond Spring? En inderdaad… juih! Ik kan nu tenminste iets doen met mijn 31 grootste babbelkousen en ‘doendigaards’ die er bestaan van het tweede…

Vorig weekend een vakantie-weekend ingelast. Samen met deze van Iringa. Het was tof om te genieten van de zon, zee, strand, warmte… ik heb het meest van al gezwommen, met mijn tenen dan… mijn been he, de wonde was nog niet helemaal toe en ik durfde het niet te riskeren, 1 infectie is meer dan genoeg…
Wel heb ik gewandeld en veel schelpjes gezocht… terwijl de andere eilandjes ontdekten, in de golven speelden en lekker verbrandden…

Ook hebben Lieselotte en ik een plaatselijke dromedaris bereden. Alle, tis te zeggen, we zaten achterop. De man voor ons bestuurde het beest. Toffe ervaring, ik had het beest daar al veel zien passeren, samen met een paard en vele koeien, bij mijn vorige bezoekjes aan Kipepeo en dacht dat het een monster-toeristen-bedrag ging zijn om een ritje te maken, maar het was 1500 tsh, dat viel dus heel goe mee (dat is ongeveer een euro).

Angelique houdt heel veel van de zon, zodanig veel dat ze er helemaal van slag van was. Met het gekende gevolg, overgeven, hoofdpijn en co. Maar in het koude Iringa was ze er vlug terug bovenop…

Teacher Joseph beloofde om me meer perioden te geven, daar ben ik heel blij voor. Want momenteel heb ik er niet zoveel. Maar een stuk of 11, van 35’. Je kan me dus meer in de computerroom vinden de laatste tijd dan in de klas. Nuja, hier doe ik ook goede werken he, mrja, daarvoor ben ik niet echt hier…
Ik begrijp het ook wel dat het moeilijk is, ik geef alleen maar Frans, ik heb momenteel ongeveer 2 perioden per klas (2-7) hij kan max 3 geven zegt hij. Nu, da is al iets. Andere vakken kan ook niet, want dan neem ik werk over van andere leerkrachten…

Ik heb juist mijn ‘paper’ “Different ways of punishment” afgewerkt. Die vraag was er gekomen in een vergadering (traditiegetrouw in de schooluren) waar ze me vroegen hoe wij straffen in Belgie… in 15 punten heb ik proberen mijn cursus van al die jaren te reproduceren en uit te leggen. Verdorie nog niet simpel zenne. Dat zit wel in je hoofd, maar leg dat eens uit in het Engels… nu, ik heb er het beste van proberen te maken. Ik hoop dat ze het ook zullen gebruiken.
Zoals ik vorige week al zei, zijn ze daar wel heel erg mee bezig en proberen ze er ook iets aan te doen. Over dat puntensysteem zijn ze ook heel positief en vinden ze een heel goed idee. Hopelijk blijven ze het gebruiken, net als mijn hoekenwerk.

Speciaal voor mijn broertje die donderdag 23/3 jarig is; Happy birthday to you, happy birthday to you, happy birthday dear broertje, happy birthday to youuuuuuuuuuu… lang zal hij leven, lang zal hij leven, lang zal hij leven in de gloria, in de GLOOOOOOORIIIIIIIIIIAAAAAAAAAAA in de GGGLOOOOOOOOOOORRRRRRRRRIIIIIIIIIIIAAAAAAA hiep hiep hiep… HOERA… wow, al 19x!!!

Met dit heel mooi gezang van mijnen twege, ga ik jullie allemaal moeten laten.

Ik wens jullie allemaal van harte een fantastisch verblijf in de diepvriezer, hier in de oven loopt alles op wieltjes (soms vierkante wielen, maar het blijven wielen natuurlijk…) geniet van wat jullie doen… en tot een dezer digitaal of tot ziens in mei… (in de Laagstraat tellen ze al af, jullie??)

Sofya Mkwawa
Journaliste van de “waarbenjij-krant”, komt wekelijks uit en kan je vinden op; sofieviaene.waarbenjij.nu